Śliwki to prawdziwe bomby witaminowe. Słyną także ze swoich właściwości przeczyszczających – suszone śliwki to najlepszy środek na zaparcia. Są także naturalnymi antydepresantami, ich spożywanie poprawia samopoczucie oraz koi nerwy. Królową jesieni jest dynia, ale jej księżniczką zdecydowanie możemy nazwać śliwkę – to właśnie podczas tej pory roku przeprowadzamy zbiory. Świeżymi śliwkami możemy cieszyć się na co dzień. Jak zaplanować ich uprawę w naszym ogrodzie?

Śliwa nie jest drzewem wymagającym. Do spokojnego rozwoju potrzebuje zacisznego kącika ogrodu lub działki, w którym nie będzie jej niepokoił wiatr. Z racji tego, że śliwa nie ma nic przeciwko nadmiarowi wody, możemy posadzić ją blisko upraw, które wymagają regularnego podlewania – np. truskawek. Zdecydowanie preferuje obojętny odczyn pH gleby, zbyt kwaśne lub zasadowe podłoże spowalnia jej rozwój. Gleba pod śliwą nie powinna być zbyt ciężka. Preferuje ona podłoża przepuszczalne, długo utrzymujące wilgoć. Śliwę możemy posadzić w październiku lub na początku wiosny.

Z racji tego, że śliwa lubi wilgoć, zaleca się jej ściółkowanie. Zabieg ten polega na przykryciu gleby dookoła pnia drzewa korą, trocinami lub słomą. Dodatkowa warstwa podłoża spowolni wyparowywanie wody. Ochroni także korzenie przed przymrozkami lub upałami. Korzenie śliwy są bardzo wrażliwe na wahania temperatur, dlatego ważne jest zapewnienie im odpowiedniej ochrony.

Śliwa wymaga bielenia pnia pod koniec zimy. Wapno pokrywające korę drzewa będzie skutecznie odpychało promienie słoneczne, dzięki czemu zminimalizujemy ryzyko jej pęknięcia. Jeżeli chodzi o inne zabiegi pielęgnacyjne, śliwa powinna być regularnie przycinana. Zabieg ten wykonujemy, gdy zauważamy martwe lub nadmiernie krzyżujące się gałęzie. Dbajmy o to, by w koronie śliwy było dużo przestrzeni na dojrzewające owoce.

Istotne jest także regularne nawożenie. Śliwa bardzo lubi nawożenie azotem. Jego niedobory hamują rozwój owoców oraz liści. Zaleca się już na początku wiosny wprowadzić nawożenie nawozami wieloskładnikowymi, które zawierają dużo azotu. W sklepach ogrodniczych możemy znaleźć nawozy skomponowane pod wymagania śliw. Prawidłowe nawożenie sprawi, że zebrane przez nas owoce będą jędrne, soczyste i smaczne.

Wśród śliw występują także choroby, które są wyjątkowe dla tego gatunku drzew. Jedną z nich jest szarka, inaczej nazywana ospowatością. Jednym z jej podstawowych objawów jest chloroza -żółknięcie liści. Jeżeli zarażone drzewo rodzi już owoce, zaczynają one opadać. Gdy im się przyjrzymy, możemy zauważyć, że niedojrzałe jeszcze śliwki stają się fioletowe, a te dojrzałe – nienaturalnie miękkie. Po przecięciu takiego owocu możemy zauważyć stwardniałą gumę, sama śliwka ma nieprzyjemnie słodki posmak i pachnie pleśnią. Ospowatość śliw jest niestety nieuleczalna. Po jej zaobserwowaniu, należy jak najszybciej wyciąć porażone drzewo, by uniknąć przeniesienia się na pozostałe. Nosicielem ospowatości są mszyce, więc najlepszym sposobem na jej uniknięcie jest stosowanie profilaktyki przeciwko mszycom.

Szkodnikiem, który bardzo często atakuje śliwę, jest owocówka śliwkóweczka. Gąsienice tego motyla wgryzają się w owoce, które z osłabienia opadają z gałęzi. Żerują bardzo intensywnie w krótkim czasie. Owocówka bardzo szybko się rozmnaża, przez co może przenieść się na morele, jabłonie i grusze. W momencie, w którym na śliwie zauważymy pierwsze jaja owocówki, możemy zastosować takie środki jak Karate Zeon lub Mospilan.