Pola żółtych, kwitnących słoneczników kojarzą się zwykle z końcówką lata oraz typowym wiejskim krajobrazem. Zainteresowanie tą rośliną wzrasta z roku na rok, dlatego obecnie często  spotka się ją w naszych ogrodach przydomowych. Co ciekawe, od gatunku, który daje smaczne i wartościowe nasiona, wyprowadzono szereg odmian ozdobnych, które wspaniale prezentują się na rabacie czy też w wazonie.

Słonecznik pochodzi z Ameryki Północnej. Jest on gatunkiem jednorocznym, który posiada dość długi okres wegetacji. Zwykle dorasta do wysokości ok. 2-3 m., choć ozdobne odmiany bywają znacznie niższe. Słonecznik tworzy grubą, sztywną, pustą w środku i słabo rozgałęzioną na szczycie łodygę oraz duże, sercowate liście, wyrastające na długich ogonkach. Zarówno łodyga jak i liście pokryte są licznymi, drobnymi i szorstkimi włoskami. Na szczytach łodyg od lipca do października rozwijają się duże, pojedyncze, kwiaty – zbudowane z dużych, żółtych płatków, okalających brązowo-żółty koszyczek, złożony z mnóstwa drobnych, najczęściej ciemnych kwiatów rurkowych.  W dni słoneczne kwiaty zawsze ustawiają się w stronę słońca (stąd nazwa rośliny). Późnym latem, gdy zostaną zapylone przez owady, główki kwiatostanów zaczynają się zwieszać, a płatki więdnąć. W tym czasie dojrzewają duże nasiona, pokryte sztywną, ciemną lub paskowaną łuską.

Termin zbioru nasion przypada zwykle na koniec września, jednak najodpowiedniejszy moment wskazują same rośliny, które stopniowo zasuszając liście i zrzucając płatki, kończą wegetację.

Słonecznik jest rośliną dość wymagającą. Z racji swojego pochodzenia, roślina ta lubi ciepło i światło, dlatego wymaga takich stanowisk, które są osłonięte i całkowicie słoneczne. Nie mniejsze oczekiwania ma również w stosunku do podłoża, które powinno być bardzo żyzne, próchnicze, dość ciężkie i umiarkowanie wilgotne. Na glebach słabych trzeba rośliny dodatkowo dokarmiać, stosując dobrej jakości kompost, a w razie potrzeby także nawozy mineralne, ze szczególnym uwzględnieniem potasu, na które rośliny te mają wyjątkowo duże zapotrzebowanie.

Słonecznik, podobnie jak inne rośliny jednoroczne, rozmnaża się wyłącznie za pomocą nasion. Najlepszym terminem siewu jest okres od ½ kwietnia do początku maja. Nasiona wysiewa się punktowo wprost do gruntu, gdyż nie tolerują przesadzania. Jeśli chcielibyśmy wcześniej przygotować rozsadę, nasiona musimy wysiać pojedynczo do małych doniczek, unikając ich pikowania. Podrośnięte i zahartowane rośliny wysadzamy do gruntu w drugiej połowie maja, uważając, aby nie uszkodzić bryły korzeniowej.

Właściwości odżywcze

Nasiona słonecznika są nie tylko wartościowe i smaczne, ale mają także spore znaczenie w wykorzystaniu gospodarczym. Śwoje zastosowanie znalazły w kuchni (np. dodając do wypieków, sałatek i surówek) jak i w przemyśle spożywczym (z nasion wytłacza się olej). Wytłoki mogą być spożytkowane w postaci paszy, natomiast pozostałości po zbiorach, przetworzone w bogaty w potas nawóz organiczny. Nasiona słonecznika warto również spożywać na surowo, gdyż są cennym źródłem białka, nienasyconych kwasów tłuszczowych, witamin (głównie E oraz A, D i B) oraz mikro i makro elementów (m in.: cynku, wapnia, żelaza oraz potasu).