Pod koniec lata rozkwita coraz mniej roślin. Możemy jednak jeszcze liczyć na wieloletnie astry zwane marcinkami, słoneczniczki, jeżówki, rudbekie, zimowity i doskonale nam zanane chryzantemy. Nadal kwitną gatunki sezonowe takie jak aksamitki, dalie, żeniszki czy mieczyki. Kwiaty kwitnące we wrześniu mienią się różnorodnymi kolorami. Wrześniowe barwy tych roślin są nasycone i pełne ciepłych odcieni. Urodę stworzonych z nich rabat w naszych ogrodach podkreślą coraz częściej występujące poranne mgły.

Wraz z końcem lata zakwitają przede wszystkim byliny. Kwiaty te rozwijają się jeszcze jesienią, szczególnie długo trwa ich kwitnienie, jeśli jest ciepła i pogodna. Niektóre gatunki kwitną nawet po pierwszych przymrozkach, np. wrzosy i chryzantemy. Dziś przedstawiamy kilka najpopularniejszych roślin kwitnących o tej porze roku.

Aster krzaczasty, aster nowoangielski i aster nowobelgijski

Gatunki tych kwiatów znane są pod wspólną nazwą marcinków. Astry krzaczaste osiągają wysokość 30-50 cm, nowobelgijskie 80-120 cm, a nowoangielskie nawet 150 cm. Kwiaty ich są zróżnicowane: od  fioletowych, poprzez różowe, niebieskie do białych. Kwitną od sierpnia do końca października. Najlepszeymi stanowiskami są dla nich miejsca słoneczne, w próchnicznej, żyznej i dość wilgotnej glebie. Posadzone w miejscach suchych mogą chorować na mączniaka.

Budleja Dawida

Krzew ten dorasta do 2 m, tworząc rozłożystą koronę z przewieszającymi się gałęziami. Ponieważ jego kwiaty wabią motyle, zwana jest także motylim krzewem. Od lipca do października na końcach pędów rozwijają się gęste kwiatostany złożone z drobniutkich kwiatków. Są one najczęściej różowe,ale występują także fioletowe lub białe odmiany. Najlepiej rośnie w słońcu, na żyznej i przepuszczalnej glebie. Jej niewątpliwą zaletą jest odporność na suszę. Co roku powinna być przycięta, wtedy ma ładniejszy pokrój i obficiej kwitnie.

Hortensja bukietowa

Osiąga ona do 2 m wysokości i jest dość rozłożystym krzewem. Nie ma dużych wymagań siedliskowych, chociaż najlepiej rośnie na lekkiej, próchnicznej glebie i w słonecznym lub lekko ocienionym miejscu. Jej bardzo duże kwiaty rozwijają się już w lipcu. Początkowo są zielonkawe, a w miarę upływu czasu wybarwiają się na kremowy kolor. Pod koniec lata różowieją, z czasem zasychają i pozostają na roślinie przez całą zimę.

Słoneczniczek szorstki

Jest to bylina dorastająca do 80-150 cm wysokości. Kwiaty koloru złotego rozwijają się już od czerwca aż do pierwszych przymrozków, przez cały ten czas kwitnąc bardzo obficie. Lubi słońce i żyzną ziemię, ale dobrze rośnie nawet w przeciętnej glebie, pod warunkiem że nie jest zbyt sucha. Łatwo się rozsiewa i rozrasta, tworząc tym samym gęste kępy.

Zimowit jesienny

Są to najczęściej uprawiane z zimowitów. Mają duże i efektowne kwiataty, które wyrastają we wrześniu wprost z ziemi. Ich liście rozwijają się juz wiosną, a w czerwcu zasychają i znikają z powierzchni ogrodu. Rośliny te mogą rosnąć w słońcu jak i w półcieniu, na żyznej, próchnicznej i niezbyt suchej glebie. Bulwy wysadzamy na miejsce stałe w drugiej połowie lipca.