Wraz z nastaniem zimy rośliny w ogrodzie wchodzą w stan spoczynku. Następuje cisza w ogrodzie. Wbrew pozorom podczas tego okresu w ogrodzie dzieje się wiele. Okres spoczynku jest niezbędny roślinom dla prawidłowego rozwoju.

Spoczynek należy do naturalnego cyklu „życia” roślin. Rośliny nabierają sił na późniejszy wzrost i rozwój. Zdecydowana większość roślin w ogrodzie wchodzi w stan spoczynku automatycznie i nie wymaga wtedy wykonywania żadnych zabiegów (poza ewentualną ochroną przed mrozem).

Jest jednak sporo wyjątków potwierdzających regułę. To drzewa i krzewy iglaste oraz krzewy zimozielone liściaste. Takie rośliny również zapadają w „sen”, a nawet wcześniej kończą sezon wegetacyjny (pod koniec lata). Przez cały rok zachodzi u nich ważny proces – transpiracja. Oznacza to, że z niewidocznych gołym okiem otworków w igłach i łuskach uwalniana jest para wodna. Niestety, korzenie (znajdujące się w strefie przemarzania gruntu) nie są w stanie pobrać ubytków wody. Następuje susza fizjologiczna, której rezultaty są widoczne wiosną – to brązowienie i wysychanie.

Wszelkie kwitnące rośliny cebulowe i bulwiaste przechodzą bardzo wyraźne zmiany w okresie spoczynku i wymagają indywidualnego traktowania. Są to syningia, krasnokwiat Katarzyny, hippeastrum czy cantedeskia. Te po przekwitnięciu wprowadzamy stopniowo w stan spoczynku, ograniczając podlewanie i zaprzestając nawożenia. Ich część nadziemna zamiera. Przez zimę przechowujemy je w pomieszczeniach wolnych od mrozu, nie podlewając. Co pewien czas kontrolujemy stan cebul, czy nadmiernie nie wyschły lub czy nie rozwija się choroba grzybowa, np. zgnilizna piętki czy szara pleśń.

Podobnie musimy zapewnić spoczynek kaktusom. Jest to niezbędne do ich prawidłowego rozwoju oraz kwitnienia.Przechowujemy je w jasnych pomieszczeniach w temp. nie wyższej niż 10ºC. Podlewamy oszczędnie raz w miesiącu.

Jeżeli zimowa aura sprzyja obfitym opadom śniegu, prace w ogrodzie muszą obejmować usuwanie śniegu z delikatnych roślin. Wprawdzie śnieg pełni również funkcję ochronną przed mrozem, jednak zbyt duże warstwy przyduszą i połamią gałązki i łodygi.

Krzewy iglaste zwiąż spiralnie sznurkiem i zabezpiecz je przed zdeformowaniem, podeprzyj wystające gałęzie. Warto też systematycznie odśnieżać ścieżki i nie dopuszczać do tworzenia się masywnych zasp tam, gdzie coś rośnie.