Zimowe cięcie wykonujemy w czasie pełnego uśpienia roślin – czyli w lutym, gdy minie już ryzyko największych przymrozków. Zabieg wykonujemy o tak wczesnej porze roku, gdyż rośliny jeszcze nie zbudziły się po zimowym śnie i nie będą z nich wyciekały soki.

Przy okazji cięć pielęgnacyjnych warto nadać koronie młodych egzemplarzy odpowiedni kształt. Dotyczy to głównie gatunków owocowych, które aby wykształcić dorodne owoce muszą mieć rozłożyste, ażurowo rozpostarte gałęzie. Dopiero wtedy w marcu i kwietniu obficie pojawią się na nich pąki kwiatowe.

Wszystkie grube konary powinny być cięte na tzw. obrączkę, czyli w odległości kilkunastu centymetrów od pnia. Wtedy mamy gwarancję, że nie naruszymy tkanek należących do pnia, a tym samym nie doprowadzimy do zakażenia go drobnoustrojami chorobotwórczymi, które infekują każdą ranę.

Usuwanie grubych konarów powinniśmy zacząć nie od góry, ale od dołu i to niezależnie od tego, czy wykonujemy je piłą mechaniczną czy ręczną. Cięcie od góry prowadzi najczęściej do ułamania się gałęzi pod własnym ciężarem i oderwania dużego płata kory. Aby temu zapobiec należy odciąć konar etapami. Najpierw do połowy od dołu, później od góry, a dopiero na końcu wyrównujemy powierzchnię cięcia.

Zimowe przycinanie krzewów

Zimowe cięcie to okazja do prześwietlenia krzewów, czyli usunięcia wszystkich zbędnych pędów, które zbytnio zagęszczają koronę. Sprawiają one, że do wewnątrz niej dociera zbyt mało światła słonecznego, by roślina wytworzyła nowe pędy. W dodatku krzyżujące się pędy ocierają się o siebie i powstają uszkodzenia kory, przez które wnikają bakterie i zarodniki grzybów.

Dzięki zimowemu cięciu możemy także pobudzić krzewy, które kwitną latem i wczesną jesienią (żylistki, krzewuszki, tawuły japońskie, róże) do wytworzenia większej ilości pąków kwiatowych. Aby to zrobić usuwamy jedynie pędy najstarsze, 4-5 letnie. Do wiosny na ich miejscu pojawią się nowe gałązki, które latem obficie zakwitną.

Stary, nieefektowny krzew można czasem jeszcze uratować przez odmłodzenie, czyli przycięcie wszystkich pędów nad ziemią, na wysokości ok. 15 cm. Do jesieni wytworzy nowe, gęste pędy. Niektóre gatunki, np. budleję Davida i wierzby trzeba odmładzać co roku, w przeciwnym wypadku słabo kwitną.

Tych roślin nie przycinaj zimą!

Przed latem nie można ciąć drzew i krzewów, które bardzo wcześnie budzą się z zimowego snu:

• grabu
• klonu
• pęcherznicy
• brzozy
• strączynu
• wiązu

Ich soki zaczynają krążyć pod korą już w lutym!

Pozostawmy również nietknięte krzewy kwitnące wczesną wiosną:

• forsycje
• migdałki
• wczesne tawuły

Jeżeli przytniemy je np. marcu, nie zakwitną. Rośliny te wytwarzają pąki kwiatowe na jesieni, na pędach, które usunęlibyśmy zimowym cięciem.